Seks oralny, bez znajomości kobiecej seksualnej anatomii, bez zorientowania, gdzie leży fourchette a gdzie perineum i co z nimi robić, jak dotykać łechtaczki, żeby zamiast kobietę uszkodzić, dać jej przyjemność, jest jak jazda samochodem wciąż tylko na pierwszym biegu.
Można – ale: palisz dużo, jedziesz wolno i bardzo szybko zajedziesz skrzynię biegów.
Jej orgazm najpierw– najlepszy poradnik o seksie oralnym! Tu znajdziesz odpowiedź na pytanie: jak zrobić minetkę?! 🙂
Kobieto: jeśli twój partner (lub partnerka) nie wiedzą, gdzie jest twoja łechtaczka i co lubisz – powiedz im to natychmiast. Narysuj na kartce, wyślij mejlem, albo pokaż im ten artykuł – zyskacie na tym oboje! Na dole artykułu znajduje się zmyślny guzik z napisem „prześlij”. Dziś może on się okazać nad wyraz przydatny. A więc do dzieła:
Ian Kerner, „Jej orgazm najpierw”:
Rozdział Anatomia seksualna kobiety: krocze i zewnętrzne elementy łechtaczki
Wzgórek łonowy. Podróż zaczynamy od północy, od wzgórka łonowego – mons pubis. Jest to gruba warstwa tkanki tłuszczowej, ukryta pod skórą porośniętą włosami, usytuowana nad kością łonową. Nazywana jest również wzgórkiem Wenery, od imienia rzymskiej bogini miłości.
Zobacz też: wewnętrzne części łechtaczki.
Wargi większe. Kierując się w stronę południa widzimy początek warg większych – labia maiora. Od zewnętrznej strony pokryte są obficie włosami łonowymi, podczas gdy ich wewnętrzna powierzchnia jest gładka i zawiera gruczoły potowe oraz tłuszczowe. Pod skórą mieści się bogata w naczynia krwionośne tkanka, nabrzmiewające wskutek podniecenia. Wargi większe są odpowiednikiem męskiej moszny, która w okresie embrionalnym została uformowana z tych samych komórek. Pomimo wrażliwości na dotyk nie są tak czułe, jak wargi mniejsze albo inne części układu łechtaczki.
Spojenie przednie. Wargi większe wyznaczają teren, na którym pojawiają się widoczne części łechtaczki. Ten niezwykle wrażliwy obszar, położony tuż ponad główką łechtaczki, zwany jest spojeniem przednim. To stąd właśnie wynurza się trzon łechtaczki – ukryta, lecz niezbędna część tego organu.
Wargi mniejsze. W objęciach warg większych znajdują się wargi mniejsze – labia minora. Pojawia się wiele sugestii, że bardziej trafne byłyby nazwy „zewnętrzne” i „wewnętrzne” niż „większe” i „mniejsze”. Zdarza się bowiem czasami, żę wargi wewnętrzne wynurzają się spoza zewnętrznych. Co ciekawe, organ ten w starożytności znany był jako „nymphae”. Nazwa ta pochodzi od słowa „nimfa”, a nimfy w starożytnej Grecji słynęły z niepohamowanego temperamentu, co znalazło swoje echo również w pojęciu „nimfomania”.
W obrębie warg wewnętrznych znajduje się żołądź (główka) łechtaczki, ujście cewki moczowej oraz przedsionek pochwy. Podobnie jak wewnętrzna powierzchnia warg większych, również te mniejsze, wewnętrzne wargi pozbawione są owłosienia, za to pokrywa je warstwa gruczołów tłuszczowych, które wyglądem i dotykiem przypominają maleńkie guziki. Bogato unerwione wargi mniejsze są niezwykle wrażliwe i odgrywają ważną rolę w procesie pobudzania.
Wargi wewnętrzne mogą przybierać najrozmaitsze rozmiary i kształty. U rożnych kobiet, a często nawet u tej samej, trudno znaleźć dwie identyczne. Niektóre są wąskie, inne szerokie, niektóre zawijają się do środka, inne wywijają się na zewnątrz. Niekiedy ich powierzchnia jest lsniąca i gładka, innym razem zaś pofałdowana i nierówna. W wyniku podniecenia wargi mniejsze zmieniają kolor z jasnoróżowego na karminowy, a także nabrzmiewają krwią.
Kapturek. Zewnętrzne krańce warg mniejszych stykają się tuż ponad czułą żołędzią łechtaczki, by uformować dobrze znany kapturek ochronny, zwany również napletkiem. Jest on odpowiednikiem skórki osłaniającej członek. Pocieranie kapturka o główkę łechtaczki jest źródłem ogromnej rozkoszy. Chroni on także łechtaczkę przed nadmierną stymulacją i przed samym orgazmem żołądź kryje się właśnie w jego fałdach.
Fourchette. Dolne końce warg mniejszych spotykają się poniżej wejścia do pochwy, w miejscu zwanym foruchette (co dosłownie znaczy „widelczyk”). Tak jak spojenie przednie wyznacza miejsce, w którym widoczna jest szczytowa część łechtaczki, fourchette kryje jej dolną, niewidoczną część.
Żołądź łechtaczki. Zwana również główką. Chroniona kapturkiem uformowanym z warg mniejszych jest klejnotem koronnym, który opiera się na szczycie niewidocznego trzonu oraz odnóg. Mając około ośmiu tysięcy zakończeń nerwowych, czyli dwa razy tyle, co penis i więcej niż jakakolwiek inna część ludzkiego ciała, główka jest odkrytą częścią łechtaczki i często określa się ją mianem „guziczka miłości”. Nie jest to najgorsze określenie, lecz należy pamiętać, że odnosi się tylko do jednej z wielu części tego organu.
Popełnia się jeden z największych błędów, nie doceniając wrażliwości żołędzi łechtaczki. W rzeczywistości osiągając szczyt pobudzenia, staje się ona tak wrażliwa, że przy niewielkiej pomocy podpierającego ją więzadła – ukrytej części zakończenia łechtaczki – cofa się do wnętrza kapturka, gdzie często znajduje się w momencie szczytowania.
Niektóre główki osiągają duże rozmiary, inne są małe. Rozbieżności w rozmiarach są ogrmone, podobnie w przypadku penisów. Niezależnie jednak od wielkości i kształtu, wszystkie zostały wyposażone w tę samą liczbę zakończeń nerwowych, zatem forma pozostaje bez wpływu na wrażliwość kobiety. […]
Perineum. Jest to niewielki obszar rozciągający się między odbytem a wejściem do pochwy. Znajduje się tam siatka ukrytych pod skórą naczyń krwionośnych, które napełniają się w momencie podniecenia i czynią to miejsce bardzo wrażliwym. Doktor Kinsey odkrył, że perineum jest „niezwykle czułe na dotyk i stymulacja tego obszaru może doprowadzić do znacznego podniecenia”. Zatem sporządzając swój plan po okolicach łechtaczki, upewnij się, czy uwzględniłeś w nim ten gorący południowy zakątek.
Ta książka zmieni Twoje życie. Nie tylko seksualne
