„Podczas badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Stanu Arizona na 151 matkach i ich córkach w wieku 5-7 lat rozdzielano dziewczęta i matki i zabierano do osobnych sal. Badacze prosili, aby stanęły przed lustrem obejmującym całą postać i przyjrzały się sobie od stóp do głów. Matki i córki miały mówić głośno, co im się podoba, a co nie w poszczególnych częściach ciała, takich jak włosy, twarz, nogi i brzuch. Po samodzielnym wykonaniu zadania z lustrem matki i córki spotykały się przed nim, aby tym razem zrobić to samo wspólnie. Kobiety mogły wypowiedzieć się pierwsze na temat własnego ciała, a córki zabierały głos po nich.
Dziewczynki regularnie zmieniały pierwotne odpowiedzi, aby dopasować je do odpowiedzi matek. Np te, które wcześniej wypowiadały się pozytywnie na temat swojego brzucha, wygłaszały uwagi negatywne po usłyszeniu, jak ich mama narzeka na tę część ciała. Przede wszystkim jednak córki matek, które mówiły o sobie w sposób pozytywny, brały z nich przykład”.
Badanie: Perez M., Kroon, Body dissatisfaction and its correlates in 5 to 7-year-old girls: A social learning experiment 2016.
Cyt. za dr Renee Engeln, Obsesja piękna.
Wszystkie osoby, które wyrażają krytykę ciała przy dzieciach odsyłam też do tego wideo: