Nigdy nie zdobywałam mężczyzn dla rankingu, ani nie było to moim głównym zajęciem w życiu. Denerwowało mnie ogólnie przyjęte sformułowanie, że to mężczyzna „zalicza” kobietę.
Zakupiłam profesjonalne deski pod poroża i uszyłam z różowego polaru 12 głów męskich, które przykleiłam do desek. Pod każdą z głów umieściłam tabliczkę z miejscem i datą. Niektórzy gorączkowo, ze strachem i wstrzymanym oddechem poszukiwali swojej twarzy wśród „upolowanej zwierzyny”.
Mój dziadek należał do koła łowieckiego. Pamiętam jego pokój, w którym wisiały na ścianach trofea myśliwskie. Właśnie tamto wspomnienie zainspirowało mnie do stworzenia mojego własnego zbioru.
Najpierw postanowiłam sporządzić listę. Nostalgiczna podróż w czas mojej przeszłości pozwoliła mi przypomnieć sobie wszystkich panów… Potem zakupiłam na allegro profesjonalne deski pod poroża i uszyłam z różowego polaru 12 głów męskich, które przykleiłam do desek. Pod każdą z głów umieściłam tabliczkę z miejscem i datą.
Kiedy rozesłałam zaproszenie na wystawę wraz z linkiem do strony, na której prezentowałam świeżo ukończone „Trofea”, rozpoczęło się emocjonujące dochodzenie „Kto jest kim?”. Było to główne zajęcie osób, które znały mnie bezpośrednio. Poczułam się jak bohaterka portalu Pudelek.pl.
Niektórzy gorączkowo, ze strachem i wstrzymanym oddechem poszukiwali swojej twarzy wśród „upolowanej zwierzyny” , większość oddychała z ulgą, że nie znalazła się na rzeźbionej desce… Zdarzały się też pretensje, że nie wzięłam kogoś pod uwagę… Spotykałam się z przeróżnymi reakcjami, które nierzadko trudno było mi przewidzieć. Kobiety w większości reagowały z uśmiechem i słowami podziwu, że wreszcie jedna z nas odważyła się poruszyć taki temat. W przypadku mężczyzn (po tym jak z ulgą przekonywali się, że nie ma ich podobizny) reakcja była również pozytywna. Moje „sympatyczne” ujęcie tematu – jakże przecież feministycznego – rozbrajało. Spotkałam się także z głosami sprzeciwu, które mówiły, że zdobywanie to przecież przywilej jedynie mężczyzn.
http://vocailnicka.pl/wp-content/uploads/2017/12/1.jpgTrofea – www.iwonademko.art.plJednak wydaje mi się, że chyba nie o konkretną liczbę tutaj chodzi. Przecież jest to indywidualna sprawa każdej kobiety – wpływa na to temperament, jej sposób podejścia do tematu seksu i miłości, samoakceptacja, otwartość, od tego czy jest ona w związku stałym czy jest tak zwaną singielką. Nie można przyjąć liczby, która byłaby obowiązująca i taka sama dla wszystkich.
Nigdy nie zdobywałam mężczyzn dla rankingu, ani nie było to moim głównym zajęciem w życiu. Nie wychodzę wieczorem na polowanie, aby „zaliczyć” kolejne doświadczenie. Robiąc mój projekt, nie kierowałam się również chęcią obwieszczenia „pokaźnej” liczby. Chciałam jedynie dać sygnał, że świat się w końcu – na szczęście dla nas kobiet – trochę zmienia. Zawsze denerwowało mnie ogólnie przyjęte sformułowanie, że to mężczyzna „zalicza” kobietę. Równało się to z tym, że dla mnie to nie może być przyjemne i ja nie mogę mieć ochoty na seks z mężczyzną. I tylko w jakimś zamroczeniu oddaje się mężczyźnie, jakbym miała ulegać mu wbrew sobie.
A przecież wszystkie wiemy, że kobiety również mogą ulegać nie tylko mężczyźnie, ale samej przyjemności obcowania ciała z ciałem i wcale to nie znaczy, że są „złe”. I nie myślę tu o skrajnościach, o nimfomankach, o nastolatkach używających swego ciała jedynie jak środka do osiągnięcia celu. Mówię o zwykłych, przeciętnych kobietach, które po prostu lubią przyjemność, jaką daje im miłość fizyczna. Nie są przez to gorsze od mężczyzn, którzy lubią to samo. Niestety, ciągle panuje przekonanie, że kobieta lubiąca seks to „nierządnica”, ostatecznie nimfomanka, która jest łatwa, a mężczyzna lubiący to samo to „macho”. Kiedy mężczyzna ma wiele kobiet to tylko podnosi jego wartość, kiedy tak jest w przypadku kobiety jej wartość spada. Oczywiście niepodważalnym jest to, że przeciętny mężczyzna jest większym fascynatem miłości fizycznej niż przeciętna kobieta, ale nie róbmy z przeciętnej kobiety jedynie bezwolnego obiektu seksualnego, bo mężczyzna też przecież może być pożądany. Nie odbierajmy kobiecie jej prawa do radości z przyjemności…
autor: Iwona Demko
