Unia kobiet a seksualność (i patriarchat) cz. 2

Unia kobiet szczegółowo monitoruje seksualne zachowania Niektóre zachowania akceptuje, natomiast inne potępia. Jeśli kobieta ośmiela się cieszyć swoją seksualnością, wychodząc zbyt daleko poza ramy patriarchatu, unia kobiet osądzi ją – a nawet ukarze – w sposób bezlitosny.

kliknij i kup – selkar.pl

Fragment tekstu pochodzi z książki Dr Shakti Mari Malan pt. „Seksualne przebudzenie kobiet”, cz. 1 artykułu tutaj.

Utrzymywanie dualności

Patriarchat wyznaje wiarę w dualność, z którą wiążą się określone oraz jasno zdefiniowane cechy ujawniające się w sposobie postrzegania świata. Dualność wspiera strukturę i kontrolę: czarne – białe, dobro – zło, lepsze – gorsze, duma – wstyd.

Dualnością wykreowaną przez patriarchat w obrębie kobiecej seksualności jest przeciwstawienie dziewicy dziwce (na stronie 62 znajdziesz obszerniejsze wyjaśnienie tego, w jaki sposób dualność dziewica – dziwka wpływa na kobiecą psychikę). Z tego punktu widzenia kobieta jest albo dziewicą, albo dziwką).

Pamiętam, kiedy byłam w liceum, chłopcy dzielili dziewczyny na dwie grupy: te „łatwe” i te, z którymi można się będą kiedyś ożenić. Ta druga grupa była czczona niemal jak madonny, ale to z tymi „łatwymi” chłopcy spędzali większość czasu. O tym z przymrużeniem oka mówią słowa piosenki Meat Loafa „Grzeczne dziewczynki idą do nieba, a niegrzeczne idą tam, gdzie chcą”. Interesujące w dynamice tej dualności jest to, że w pewnych warunkach i w pewnym wieku kobieta może być dziwką lub uwodzicielką. W okresie, kiedy społeczeństwo oczekuje od niej, by znalazła partnera lub męża, w zupełności akceptuje fakt, że będzie się ona zachowywać uwodzicielsko i kusząco.

Kiedy miałam dwadzieścia parę lat, dziwnym trafem weszłam w skład grupy zarządzającej akademikiem. Jednym z moich zadań było niemal zmuszanie studentek pierwszego roku _ w ramach tak zwanej inicjacji studenckiej i do wyśpiewywania seksualnych serenad na cześć studentów pierwszego roku mieszkających w męskim akademiku. Zaszokowana odkryłam, że dziewczęta nie rozumiały żartu. Wychowywano je w bardzo bogobojnych afrykanerskich rodzinach, które wpajały im przekonanie, że dziewictwo traci się dopiero po ślubie. Ich seksualność była całkowicie stłumiona. Czułam, że śpiewając serenady, wchodziły w rolę uwodzicielki, do której odgrywania w ogóle nie były przygotowane. Skutkowało to oczywiście falą seksualnego zainteresowania ze strony chłopców i wysokim odsetkiem niechcianych ciąż.

Dziś myślę, że grupa zarządzająca akademikiem była narzędziem unii kobiet, ponieważ inicjowała zachowania akceptowalne z punktu widzenia patriarchatu. Można twierdzić, że stworzenie tym dziewczętom okazji do tego, by doświadczyły swojej seksualności w akcie uwodzenia, było uwalniające. Według mnie sankcjonowana pewnymi okolicznościami rola uwodzicielki służy wyłącznie odebraniu kobietom ich mocy. Zaryzykuję hipotezę, że rolą grupy zarządzającej było przygotowanie dziewic na spotkanie i przyjęcie mężczyzn.

Choć społeczeństwa akceptują (a raczej traktują jako zło konieczne) fakt, że kobieta flirtuje, dopóki nie znajdzie męża, to akceptacja wygasa w chwili zawarcia małżeństwa. Od wielu kobiet słyszałam: „Nasze życie erotyczne w narzeczeństwie było świetne. Nie wiem, co się stało, ale po ślubie to już nie jest to”. W podobny sposób narzekają mężczyźni: „Była taką niesamowitą i żądną nowych doznań kochanką. Od ślubu w ogóle nie jest zainteresowana seksem”.