7 rzeczy, których nie wiesz o mężczyznach

Słyszałaś o męskim ego, którego nie wolno zranić w łóżku? O zazdrości męża o wibrator żony? A o nieobecnych ojcach oraz partnerach, którzy uciekają przed bliskością?

A o tym, że chłopaki mogą mieć psychikę wykrzywioną przez „tradycyjne wychowanie”?

W Polsce w 2022 roku (wg statystyk policji) 4261 mężczyzn popełniło samobójstwo (kobiet 847).

Co roku ponad 70% więcej kobiet niż mężczyzn kończy studia (badanie „Przemilczane nierówności. O problemach mężczyzn w Polsce”).

Chłopaki zdają maturę o 20% rzadziej niż dziewczyny.

Dlaczego tak się dzieje, że na wielu polach to mężczyźni są w gorszej kondycji, częściej są samotni, częściej chorują na depresję, częściej gorzej radzą sobie w związkach?

7 rzeczy, których nie wiesz o mężczyznach, czyli przekleństwo toksycznej męskości:

1. Życie daje im wpierdol już od kołyski

Za brutalnie powiedziane? Niestety, jest to prawda. Badania Gerdje* ujawniły, że w części rodzin niemowlęta płci męskiej dostają mniej czułości i uwagi ze względu na swoją płeć. Badania Block** pokazały, że rodzice charakteryzują swój stosunek do córek jako cieplejszy i bliższy fizycznie (w porównaniu z synami).

2. Wychowanie „na mężczyznę” to traumatyzowanie chłopca

Tak to właśnie opisał terapeuta Terry Real, który mówi o “znormalizowanej traumatyzacji chłopców”***, czyli przemocy stosowanej wobec nich tak często i powszechnie, że jest ona uznana w zasadzie za coś… normalnego, zwyczajnego. A część z niej to przemoc, którą jedni chłopcy zadają drugim i na którą społeczeństwo nie reaguje, to „chłopcy już tacy są”.

3. Tak wychowani są później… niezdolni do związków

Dlaczego? Bo złe doświadczenia z dzieciństwa kładą się cieniem na kolejnych latach życia. Real to, co przydarza się chłopcom w trakcie “tradycyjnego wychowania do roli mężczyzny”, nazywa utratą relacyjności.

Wychowanie, które przeszli i zasady, które im wpajano, zabiły w nich zdolność tworzenia związków, odczuwania emocji, nawiązywania głębokich relacji. Wielu z nich doświadcza w zw. z tym wypalenia emocjonalnego, czyli nie czuje nic. Poszukuje więc odczuwania w sportach ekstremalnych i innych ryzykownych zachowaniach: hazardzie, przemocy, używaniu alkoholu i innych narkotyków.

4. Albo jesteś dobrym człowiekiem, albo „prawdziwym mężczyzną”

Taką zależność zauważył profesor socjologii Michael Kimmel. Gdy pytał on uczniów australijskich szkół o cechy “dobrego człowieka” i “prawdziwego mężczyzny” – wymieniali oni inne zestawy cech. Dobry człowiek wg nich był: uczciwy, odpowiedzialny, honorowy, chroni innych itp. Natomiast prawdziwy mężczyzna jest: silny, twardy, nigdy nie płacze, nie okazuje uczuć, zaciska zęby i rywalizuje, wygrywa za wszelką cenę, jest bogaty i zalicza panienki. 

5. Oddzielają relacje od seksu, bo…

wg Rona Levanta tego chce od mężczyzn kultura: tradycyjną męskość konstytuuje oddzielenie relacji od seksu. Im serce dalej od kutasa, im ten seks bardziej odhumanizowany – tym lepiej wychodzi bycie “męskim”. Ta strategia pozwala też na „zaliczanie panienek”. 

6. Homofobia jako część bycia “męskim”

Skąd tyle homofobii u trumpistów czy innych konfederatów? Prof. Ron Levant wymieniając cechy konstytutywne męskości, zalicza do nich właśnie homofobię. A więc – chcesz być postrzegany jako “prawdziwy mężczyzna”? To proste – będziesz, o ile będziesz siać nienawiść do gejów. Wielu „obrońców kościołów” czy „prawdziwych Polaków” atakujących marsze równości stosuje tę metodę z powodzeniem… 

7. “Męskość” bardzo łatwo utracić

Inaczej niż w przypadku kobiet – patriarchalna męskość w świecie toksycznych wzorców nie jest dana raz na zawsze. Nie wystarczy, że chłopak czuje się facetem i ma pen1sa. Nie. Każdego dnia musi ją udowadniać. Walczyć o nią. I swoją “męskość” może stracić w każdej chwili – coś źle powie, zrobi, podpadnie kumplom – a oni w jednej chwili mogą go ogłosić nie-mężczyzną, tchórzem, mogą go poniżyć i zniszczyć. Dlatego wielu mężczyzn tak bardzo drży o swoją pozycję (i pod presją robi wiele głupich i złych rzeczy).

I stąd już łatwo przechodzimy do samobójstw, depresji i dziwnych zachowań w łóżku. Ma się źle psychicznie? A jak ma się mieć dobrze, skoro było tak trudno i nie dostał znikąd pomocy a do psychologa nie pójdzie, „bo nie”? Mówiono mu tylko, żeby nie był beksą i zacisnął zęby. Na dodatek ten swój stan totalnego rozstroju psychicznego uważa za naturalny, bo … ma tak od zawsze.

Jest przewrażliwiony i o wszystko zazdrosny? Nie umie się wyluzować nawet w łóżku? Przeszkadza mu wibrator czy bardziej frywolne zachowanie? Jego poczucie wartości oraz bezpieczeństwa zostały zdruzgotane. Wszystko, co nowe lub inne – stanowi zagrożenie. Poza tym jako “prawdziwy mężczyzna” to on zna się na seksie a Ty tylko sobie wymyślasz.:P

To wszystko brzmi bardzo źle?

Owszem. I, niestety, wielu mężczyzn, których znamy, doświadczyło tego – przynajmniej w jakimś stopniu. Dziś o gnębieniu w domu, szkole i ogromnych problemach psychicznych i relacyjnych młodych mężczyzn uważających się za przegrywów i inceli opowiada książka-reportaż Wieczorkiewicz i Herzyk: „Przegryw. Mężczyźni w pułapce gniewu i samotności”. A jak to może wyglądać u 13-latków, możemy prześledzić w serialu „Dojrzewanie”, który ukazuje dwie relacje ojciec-syn i historię syna, który chyba za bardzo uwierzył internetowym guru od „prawdziwej męskości”. Recenzja serialu „Dojrzewanie” tutaj.

Na szczęście wzorce kulturowe się zmieniają i nie wszyscy chłopcy odbierają takie wychowanie a z nim “wpierdol od kołyski”. Uff. Świadoma męskość powoli wypiera chore wzorce starej kultury. Ale toksyczna męskość wciąż jest obecna w naszej kulturze. To od nas zależy, czy będziemy ją stawiać na piedestale, czy jednak pozwolimy jej odejść do lamusa razem z przemocą, homofobią i wyrządzaniem ludziom krzywdy w imię tradycji.

Więcej w kursie online Zmysłowa Królowa.

* P. Gerdje: Alterantive Pathways to Chronic Depressive Symptoms in Young Adults: Gender Differences in Development Trajectories”, Child Developmnet 1995.

** J. Block, „Another Look at S.x Differentation in the Socialization Behaviors of Mothers and Fathers” [w:] F. Denmark, J. Sherman (red.), Psychology of Women, Future Directions of Reaserch, New York, Psychological Dimensions 1978.

*** T. Real, Jak mam do ciebie dotrzeć, Warszawa 2007.

**** T. Real, Nie chcę o tym mówić, Warszawa 2020.

Fot. Sammie Chaffin on Unsplash